اثر فرسودگی قیر بر رفتار بلند مدت روسازی آسفالتی

در انجام این پژوهش اهداف اصلی عبارتند از پیشنهاد یک روش جدید برای آزمودن عملکرد آسفالت بر روی نمونه های با ضخامت کم و همچنین نشان دادن اختلاف در عملکرد بین دو تراز روسازی یعنی سطح و عمق آن در اثر فرسودگی، با این روش. برای این منظور ابتدا مطالعاتی در مورد قیر و اجزای اصلی آن انجام گرفته و در مرحله بعد به بررسی فرسودگی قیر و تغییرات ساختاری ناشی از آن در مشخصات و رفتار قیر پرداخته شد، که خلاصه ای از آن در ابتدای این پایان نامه ذکر شده است. پیشنهاد یک روش جدید، نیازمند شناخت کار های انجام شده قبل است، لذا برای این منظور آزمایشات شبیه سازی قیر و ارزیابی عملکرد آسفالت مورد مطالعه قرار گرفت. از جمله موارد قابل توجه می توان به مطالعات محدود گذشته در زمینه ارتباط بین فرسودگی قیر و نقش آن در رفتار مکانیکی آسفالت در عمق روسازی اشاره کرد. اکثر قریب به اتفاق آزمون های عملکردی بر روی نمونه های با ضخامت زیاد انجام می شوند که در آن ها بررسی دقیق تر رفتار فرسودگی در لایه های با ضخامت کم مشکل می باشد. با توجه به موارد ذکر شده، در این پژوهش یک روش مکانیکی جدید طراحی و مورد ارزیابی قرار گرفت. با این روش پیشنهادی می توان رفتار آسفالت را در لایه های با ضخامت حدود یک سانتیمتر و کمتر (تا 5/0 سانتیمتر) با دقت نسبتاّ خوب مورد ارزیابی قرار داد. در این پژوهش از تعدادی نمونه آسفالتی با عمر بیشتر از هشت سال استفاده شد که هر کدام از مغزه ها به صورت صفحات دایره ای برش خورد. یک صفحه مربوط به سطح و یک صفحه مربوط به عمق در دستگاه استحکام سنج یونیورسال تحت آزمون فشاری قرار گرفته و نتایج بصورت نمودارها و جداول اکسل شامل بار و جابجایی متناظر با آن، بدست آمد. با بررسی و تحلیل آماری این نتایج در نرم افزار spss، تقاوت معنی-داری بین کار انجام شده برای گسیختگی (در نقطه پیک)، در سطح و عمق روسازی مشاهده شد. در نهایت با پیشنهاد یک رابطه به صورت غیر خطی درجه 3 بین نتایج بدست آمده این پژوهش در مرحله نخست خود به پایان رسید. لازم است تا در مراحل بعدی و با انجام آزمایشات بیشتر که در قسمت پیشنهادات اشاره شده این روش توسعه یافته و اشکالات موجود در آن اصلاح شود و به یک استاندارد مشخص در انجام آزمایشات آسفالت منتج شود.